Drawing, painting, making theatre, photographing, filming and writing poems: Tina van Turnhout (Eindhoven, 1949) uses her many talents. She is one of the artists with a studio on the Amsterdam WG site, whose renovation was celebrated last year with the ‘Emergo’ manifestation. Now she has a solo exhibition. Although her father, Jef van Turnhout. A well-known painter in the 1950s, she herself started painting late. That was after she had designed sets for the opera ‘Arabusa’ in 1985. This resulted in a series of 35 paintings, six of which were later exhibited in the Dranoff Art Gallery in New York. Her origins from the film and theatre world are still noticeable in her current work. She adds photos of herself to painted (fantasy) landscapes. She also edits her own figure in so-called stills from 8 mm films that she made herself in the 1970s or from rare war documentaries from the 1940s. Furthermore, she plays the role of spectator and traveller and is director and actor at the same time. For example, we can see her walking along an idyllic water feature at dawn. But she also stands in a desolate plain with threatening steel structures in the background. Further on, she witnesses a heavy bombardment of the houses of Stalingrad during the Second World War. The figures and shapes in the film stills have no sharp contours and the prints show soft yellow, yellow-pink or brownish hues. The artist watches the events, wearing a nightgown fluttering in the wind, and her figure is often transparent like a fleeting shadow. But her attitude shows strength and intransigence. With her whole attitude, she seems to be resisting the ruthless destruction to which her gaze is turned. Like a chameleon, she allows herself to be coloured by the environment, but is never completely absorbed in it. She is receptive and untouchable at the same time.

Aernout Hagen

Tekenen, schilderen, theater maken, fotograferen, filmen en gedichten schrijven: Tina van Turnhout (Eindhoven, 1949) gebruikt haar vele talenten. Zij is een van de kunstenaars met een atelier op het Amsterdamse WG-terrein, waarvan de renovatie vorig jaar werd gevierd met de manifestatie ‘Emergo’ Nu heeft zij een solotentoonstelling. Hoewel haar vader, Jef van Turnhout. In de jaren 1950 een bekend schilder was, begon zij zelf pas laat met schilderen. Dat was nadat zij in 1985 decors had ontworpen voor de opera ‘Arabousa.’ Daaruit ontstond een serie van 35 schilderijen, waarvan later een zestal werd tentoongesteld in de Dranoff Art Gallery in New York. Haar oorsprong uit de film- en theaterwereld is nog steeds merkbaar in haar huidige werk. Zij voegt foto’s van zichzelf toe aan geschilderde (fantasie)landschappen. Ook monteert ze haar eigen gestalte in zogenoemde stills van 8 mm films die ze zelf maakte in de jaren 1970 of van zeldzame oorlogsdocumentaires uit de jaren 1940. Zij speelt de rol van toeschouwer en reiziger en is regisseur en acteur tegelijk. Zo kunnen we haar bijvoorbeeld zien wandelen langs een idyllische waterpartij in de ochtendschemering. Maar ook staat zij in een desolate vlakte met dreigende staalconstructies op de achtergrond. Verderop is zij getuige van een hevig bombardement op de huizen van Stalingrad tijdens de Tweede Wereldoorlog. De figuren en vormen in de filmstills hebben geen scherpe contouren en de afdrukken vertonen zacht gele, geelroze of bruinige tinten. De kunstenaar bekijkt de gebeurtenissen, terwijl zij een in de wind fladderend nachthemd draagt, en haar gestalte is vaak doorzichtig als een vluchtige schim. Maar haar houding toont kracht en onverzettelijkheid. Met haar hele houding lijkt zij zich teweer te stellen tegen het niets ontziende destructie, waar naartoe haar blik is gewend. Als een kameleon laat zij zich kleuren door de omgeving, maar gaat er nooit helemaal in op. Zij is ontvankelijk en onaantastbaar tegelijk.

Aernout Hagen